Theoretisch gezien is de toegevoegde waarde het verschil tussen de waarde van de productie en die van de intermediaire verbruiken. Het begrip, afgeleid uit de macro-economie, werd door Trends reeds vele jaren geleden voor de eerste maal gebruikt in de micro-economie. De toegevoegde waarde laat toe de bijdrage van elke onderneming aan de nationale welvaart te meten.
Dankzij de algemene invoering van de sociale balans kunnen we de personeelskosten beter berekenen. In die sociale balans vinden we namelijk een gedetailleerde beschrijving van de kosten voor niet-ingeschreven werknemers zoals interimpersoneel of ter beschikking gestelde werkkrachten.
Met die kosten werd rekening gehouden bij de berekening van de toegevoegde waarde, tenminste voor alle firma's die hun jaarrekening volgens een volledig schema neerleggen. Op verkorte balanstypes worden die kosten namelijk niet vermeld.
De formule:
- 70/76a - 60 - 61 - 76a - 740 + 1521 + 1522 voor volledige schema’s
- 9900 - 76a voor verkorte en microschema’s
- 70/76a - 60 - 61 - 76a + 1521 + 1522 voor grote verenigingen en stichtingen (model 401)
- 9900 - 76a voor kleine verenigingen en stichtingen (model 201)